The little pianist.
Από τον Μπριτζ Κοτάρι
By Britz Kotari
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μικρό αγόρι που το λέγαν Θαλασσή.
Once upon a time there was a small boy called Thalassis.
Αγαπούσε πολύ το πιάνο κι ονειρευόταν να γίνει μια μέρα ένας ξακουστός πιανίστας.
He loved the piano very much and dreamed of becoming a famous pianist.
Κάθε μέρα ο μικρός Θαλασσής πήγαινε στα μαθήματα του πιάνου και τα βραδιά πριν πέσει να κοιμηθεί εξασκούσε ό, τι είχε μάθει.
Each day little Thalassis would go to piano lessons and in the evenings before he fell asleep he practiced what he had learned.
Η αγάπη του για το πιάνο ήταν τόσο ειλικρινής και βαθιά, που ο μικρός Θαλασσής έγινε πολύ καλός πιανίστας.
His love of the piano was so sincere and deep, that the little Thalassis became a very good pianist.
Μερικές φορές ξεχνούσε να πλύνει τα δόντια του, αλλά ποτέ δεν ξεχνούσε να παίξει πιάνο!
Some times he forgot to clean his teeth, but he never forgot to play piano.
Μια μέρα η Βίκυ, η δασκάλα του πιάνου, του είπε, “Θαλασσή, αύριο θα δώσεις μια παράσταση, μπροστά σ’ ένα μεγάλο κοινό.
One day Vicky, his piano teacher, said to him, “Thalassis, tomorrow you will give a performance in front of a large audience.
Έχεις εξελιχτεί σ’ έναν υπέροχο πιανίστα! Τα δάχτυλα σου κινούνται πάνω στο πιάνο επιδέξια, όπως το σκιουράκι όταν ανεβαίνει σ’ ένα δέντρο. Αλλά, κάτι λείπει ακόμα όταν παίζεις.”
You have developed into a wonderful pianist. Your fingers move upon the piano deftly like the squirrel when he goes up (climbs) a tree. But, something is still missing.
“Τι;” ρώτησε ο Θαλασσής με αγωνία. Ήθελε τόσο πολύ να γίνει ο καλύτερος πιανίστας κι όχι απλώς ένας καλός μουσικός.
“What?”, he Thalassis asked with anguish. He wanted so much to become the best pianist and not simply a good musician.
Η Βίκυ χαμογέλασε και ψιθύρισε στο αυτί του το μυστικό των μουσικών: “Να παίξεις με την καρδιά σου και όχι μόνο με τα δάχτυλά σου.”
Vicky smiled and whispered in his ear the secret of music: “To play with your heart and not only with your fingers.”
Όπως έκανε πάντα, η Βίκη έβγαλε το κουτί με τα αυτοκόλλητα της, ο Θαλασσής τέντωσε το χέρι του προς τη μεριά της και η Βίκυ το κόλλησε μια υπέροχη πεταλούδα.
Like she always did, Vicky took out the box with her stickers, Thalassis stretched out his hand to her side and Vicky stuck a wonderful butterfly (on it).
“Κοιτά” του είπε η Βίκυ, “Να σκέφτεσαι αυτί την πεταλούδα όταν θέλεις να παίξεις με την καρδιά σου.”
Look, Vicky told him, “Think of this butterfly when you want to play with your heart.
Εκείνη τη μέρα, όταν όλα τα παιδιά έπαιζαν στο πάρκο, ο Θαλασσής κοίταξε την πεταλούδα κι αναρωτιόταν; “μπορώ να παίζω με τα δάχτυλά μου, γιατί μπορώ να τα κουνήσω και να ακουμπήσω τα πλήκτρα. Πως μπορώ να παίξω με το καρδιά μου που δεν μπορώ ούτε καν να δω;”
That day, when the children were playing in the park, Thalassis looked at the butterfly and wondered; “I can play with my hands because I can move them and touch the keys. How can I play with my heart which I cannot even see.
Για πρώτη φορά ο Θαλασσής πήγε στο κρεβάτι του χωρίς να παίξει το πιάνο του.
For the first time Thalassis went bed without playing his piano.
Το βράδυ πριν την μεγάλη παράσταση, δεν τολμούσε να παίξει το πιάνο του γιατί δεν ήξερε πως να παίξει με την καρδιά του!
The night before the big performance, he did not dare play his piano because he didn’t know how to play with his heart.
Όταν ξύπνησε, έψαξε το αυτοκόλλητο της πεταλούδας του. Ωχ! Το αυτοκόλλητο είχε φύγει! Ο Θαλασσής ένιωσε νευρικός. Πολύ νευρικός.
When he awoke, he tried to find the butterfly sticker. Och! The sticker had gone. Thalassis felt nervous, very nervous.
Προσπάθησε να παίξει, αλλά τα δάχτυλα του δεν μπορούσαν ούτε καν να κινηθούν!
He tried to play but his fingers did not even move.
Ο χρόνος όμως δεν σταματά και η ουρά περνούσε και σύντομα θα άρχιζε η παράσταση.
Time though did not stop and the time passed and soon the performance would start.
Το πιάνο ήταν στην μέση ενός τεράστιου κυκλικού θεάτρου. Ο κόσμος καθόταν γύρω του. Ο Θαλασσής ανέβηκε στην σκηνή και κάθισε στην καρέκλα του.
The piano was in the middle of a huge circular theatre. All the people sat around him. Thalassis moved up to the stage and sat on his chair.
Έκλεισε τα μάτια του για λίγο και θυμήθηκε τα λόγια της Βίκυς.
He closed his eyes and remembered Vicky’s words.
Σκέφτηκε την πεταλούδα. Μέσα στην ησυχία του αμφιθεάτρου άκουσε το ανάλαφρο πετάρισμα φτερών.
He thought about the butterfly. In the quiet of the amphitheater he heard the light flutter of wings.
Μια πεταλούδα είχε καθίσει στον ώμο του και άρχισε να του μουρμουρίζει ένα ρυθμό.
A butterfly had sat on his shoulder and started to mutter a rhythm.
Τα δάχτυλα του, σα μαγεμένα, άρχισαν να παίζουν μόνο τους και η καρδιά του άρχισε να παίζει το τραγούδι της πεταλούδας.
His fingers, like magic, started to play on their own and heart started to play the song of the butterfly.